Elbo (insulo)
Multi tool use
duoninsulo Enfola en la nordo
La insulo Elbo situas en la Mediteranea Maro 20 kilometrojn okcidente de la itala marbordo kaj apartenas al al itala regiono Toskanio de Italio (Provinco Livorno).
Ĝia surfaco estas 224 km² (tria plej granda insulo de Italio), kaj la marbodo entute longas 147 kilometrojn. La plej alta punkto de la insulo nomiĝas Monte Capanne (1.019 m).
Nuntempe dum vintro sur la insulo vivas ĉirkaŭ 32.000 enloĝantoj en 8 komunumoj: Portoferraio (la insula ĉefurbo), Campo nell'Elba, Capoliveri, Marciana, Marciana Marina, Porto Azzurro, Rio Marina kaj Rio nell'Elba. Dum somero la nombro de enloĝantoj multobliĝas pro turistoj kaj sezonaj dungitoj en hoteloj, restoracioj kaj vendejoj.
Historio |
En antikvaj tempoj la insulo famis pro siaj fero-minejoj, kaj la grandaj altfornoj, en kiuj oni izoligis feron el erco, donis al la insulo la nomon Aethale (fulgo). Dum la jaro 453 antaŭ Kristo armeo el la sicilia urbo Siracusa detruis tre multajn insulajn konstruaĵojn. Inter la 11-a kaj 14-a jarcento post Kristo la teritorio apartenis al la regno de la itala urbo Pizo, kaj ekde la jaro 1399 al la dukoj de Piombino. Dum 1548 ĝi iĝis parto de la regno de Kosmo la unua de Mediĉoj kun sidejo en Florenco. Dum 1596 la armeo de Filipo la 3-a de Hispanio okupis la havenon Porto Longone kaj tial ekregis la insulon ĝis la jaro 1709, kiam la regno de la itala urbo Napolo recevis la teritorion. Cent jarojn pli poste, dum 1802, laŭ la interkonsento de la paco de Amiens la insulo iĝis parto de Francio.
Dum la jaro 1814 la antaŭa armeestro kaj imperiestro de Francio Napoléon Bonaparte estis ekzilita kaj transportita al la insulo. Li ricevis la titolon "imperiestro de Elbo" kaj regis la tiam 10.000 enloĝantojn dum 9 monatoj kaj 23 tagoj, kiam li provis rekonkeri Francion, sed malsukcesis pri tio. Post perdo de sia imperiestro la insulo fariĝis parto de la regiono Toskanio kaj dum 1860 kun la cetero de la regiono iĝis parto de la formiĝanta ŝtato Italio.
Dum 1982 fermiĝis la lasta fero-minejo.
Ligiloj |
Ĝeneralaj informoj (en la itala, angla kaj germana lingvoj) pri la insulo, kun multaj bildoj]
Vidu ankaŭ |
- rivero Elbo en Ĉeĥio kaj Germanio
- Elbo (insulo) en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kategorio Elbo (insulo) en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
y,vzBiyHN
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
