Ignalina

Multi tool use
Ignalina
|

|

|
Bazaj datumoj
|
ŝtato: |
Litovio
|
distrikto: |
Utena
|
subdistrikta Komunumo: |
Ignalina
|
nombro de loĝantoj: |
21 500 (komunumo, stato 2005)
|
nombro de loĝantoj: |
6 200 (urbo, stato 2005)
|
areo (komunumo): |
ĉ. 1447 km²
|
internacia telefona prefikso:
|
(+370) 386
|
koordinatoj: |
55° 20' norde, 26° 09' oriente
|
Ignalina estas subdistrikta komunumo, kaj ene de ĝi la plej granda urbeto, en la oriento de Litovio. Ĝi apartenas al la distrikto Utena, kaj situas proksimume 110 kilometrojn nordoriente de Vilno. Tra la urbo kondukiĝas la fervoja linio Vilno-Sankt-Peterburgo. Dum la jaro 2005, la komunumo havis 21 500 loĝantojn, el tio la urbo mem 6 200. Skribe la urbo unuafoje menciiĝis dum la jaro 1810, kvankam laŭ arkeologiaj trovoj almenaŭaj ekde la 9-a jarcento homoj loĝis ĉi tie. Norde de la urbeto Ignalina, ene de la komunumo ankoraŭ dua loĝloko, Dūkštas kun nur 1070 loĝantoj, historie havas urban statuston.
La komunumo plenas je pitoreskaj lagoj, kiuj etendiĝas precipe okcidente de la urbetoj, kaj multaj el ili troviĝas ene de la limoj de la nacia parko Aŭkŝtajtio, kiu de nordokcidento ĝis sudokcidento situas tutproksime de la urbo.
La nuklea centralo Ignalina, sola kaj dum la lastaj jaroj arde pridisputata nuklea centralo de la baltaj landoj, situas en la pleja nordoriento de la komunuma teritorio, en distanco de preskaŭ 45 kilometroj de la urbo Ignalina kaj tutproksime de la urbo Visaginas, kiu jam ne plu troviĝas ene de la komunumo.
Partnera urbo |
Büren en Nordrejn-Vestfalio (Germanio)
Eksteraj ligiloj |
- paĝoj de la komunumo (litovaj)
|
Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri geografio.
Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).
|
7vSU0i1CVmQtz1Xc0exz
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...