Karl Minor
Multi tool use
Karl MINOR (naskita la 21-an de septembro 1891 en Londono; mortinta la 22-an de marto 1946 en Germanio[1]) estis angla esperantisto, reklamisto kaj eldonisto, kiu loĝis en Hamburgo (Germanio).
Li konatiĝis kun Esperanto en 1908, aktiviĝis en la movado en 1921, fariĝis literatura redaktoro de Gazeto Esperantisto, kie li ankaŭ estis recenzisto de novaj verkoj. Li estis membro de la Lingva Komitato, prezidanto de Esperanto-societo kaj komisiito pri ekzamenoj de Esperanto-Institut für das Deutsche Reich.[2]
Inter 1924 kaj almenaŭ 1927, li ekredaktis gazeton La Gajulo, aperinta kiel unu el la lingvaj serioj (Eldono E) de la gazeto Paustians Lustige Sprachzeitschrift, de la hamburga eldonejo Gebrüder Paustian (Fratoj Paustian). Kiel judo li en 1933 fuĝis al Londono. Li deĵoris kiel interpretisto en la brita armeo.[1]
Kalocsay dediĉis al li, kun kiu li malpaciĝis, mokan soneton en Rimportretoj.
Verkoj |
Esperanto-Germana Vortaro, 1924
Natan la Saĝulo, traduko el germana Nathan der Weise de Lessing, por la festprezentado ĉe la UK en Nürnberg, 1923.
- redaktis la libreton Deutsche Redensarten in Esperanto laŭ la Zamenhofa "Proverbaro".
Pro Dio! Ne Esperantiston! - originale verkita dramo, parte ludata en Esperanto, parte en nacia lingvo. (1924)
Poŝkalendareto por Esperantistoj (1922)
Deutsche Redensarten in Esperanto (1922)
- redaktis la kvarmonatan gazeton La Gajulo (1924-1927)
Referencoj |
- ↑ 1,01,1Niaj mortintoj 1939–1946, en: Esperanto novembro-decembro 1946, paĝo 5.
↑ Frontpaĝo de numeroj de La Gajulo, Hamburgo:1923-
Eksteraj ligiloj |
|
Ĉi tiu artikolo baziĝas (parte aŭ tute) sur artikolo el la Enciklopedio de Esperanto.
La originala teksto kontroleblas en interreta arkivo de la fonto.
|
4bZ,jFgv7DMWlZof A1NkW8PtdssuJafvF QJsjq,hMias
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
