Zurika Unterlando estas regiono en nordokcidento de Kantono Zuriko.
Enhavo
1Geografio
2Ekonomio
3Trafiko
4Eksteraj ligiloj
5Bildoj
Geografio |
Zurika Unterlando (germane Zürcher Unterland) konsistas precipe el la distriktoj Dielsdorf kaj Bülach. Al ĝi apartenas la suba Tössvalo kaj Rejnvalo kaj la regiono de la ĵurasa montokresto Lägern. Dum ĝia suda parto ĉirkaŭ la Flughaveno Zuriko kun la urboj Kloten, Opfikon-Glattbrugg, Regensdorf kaj Bülach estas tre urbeca kaj komplete kunkreskis kun la grandurbo Zuriko, ĝia nordo restis kampara kaj estas markita de agrikulturo. Oni atribuas al Zurika Unterlando ankaŭ la Kampo de Rafz norde de Rejno, kvankam tiu regiono formas fakte apartan kamparon, kies ebeneco forte kontrastas al la montetoj de la cetere Zurika Unterlando.
Ekonomio |
La ekonomio de la Zurika Unterlando grandparte dependas de la interkontienta Flughaveno Zuriko, kiu mem kaj ties liveristoj estas la plej grava labordonanto en la tuta regiono.
Trafiko |
En sudo pasas tra Zurika Unterlando la svisa aŭtovojo A1, kiu tie estas kunigita kun la svisa aŭtovojo A4. De Zuriko tra Kloten preter la flughaveno al Bülach kondukas la svisa aŭtovojo A52, la tiel nomita Unterland-Aŭtovojo, kiu fakte estas unu el la plej malnovaj aŭtovojoj de Svislando. Tra la flughaveno pasas la grava fervojlinio de Zuriko al Vinterturo. De Zuriko kondukas alia grava internacia fervojlinio tra Bülach al Ŝafhaŭzo kaj Stuttgart en Germanio. Krome estas regionaj trajnlinioj tra la Furtvalo al Vetingo kaj de Oberglatt al Niederweningen. Ek de 2010 la urboj Opfikon-Glattbrugg, Kloten kaj Wallisellen disponas pri la tramreto de la Glattvalfervojo, kiu estas konektita kun la tramreto de la urbo Zuriko,
Eksteraj ligiloj |
Turisma retejo de la regiono Zurika Unterlando
Vikifontaro|}}
La vikipedia komunejo
Komunejo proponas multimediajn dosierojn al temo sub la gloso Zurika Unterlando
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...