Palaŭo
Belau, Palau | |
Palaŭo | |
|
|
Detaloj | Detaloj |
Nacia himno: Belau rekid | |
 | |
| Bazaj informoj | |
|---|---|
Ĉefurbo | Ngerulmudo |
Oficiala(j) lingvo(j) | angla lingvo, Palaŭa lingvo |
Ĉefa(j) lingvo(j) | angla lingvo, angla lingvo |
Areo % de akvo | 459 km² 0 % |
Loĝantaro | 20 918 |
Loĝdenso | 46 loĝ./km² |
Vivolongo | 72 |
Horzono | UTC+09:00 |
Interreta domajno | .pw |
Landokodo | PLW |
Telefona kodo | +680 |
Plej alta punkto | Mount Ngerchelchuus |
Plej malalta punkto | Pacifiko |
| Politiko | |
Ŝtatestro | Tommy Remengesau |
Sendependiĝo disde Usono | 1-a de oktobro 1994 |
| Ekonomio | |
Valuto | Usona dolaro (USD) |
Palaŭo (palaŭe: Belau, angle: Palau), oficiale Respubliko de Palaŭo (palaŭe: Beluu er a Belau, angle: Republic of Palau), estas lando en Oceanio, sur areo de la Karolinaj Insuloj, en la Pacifika oceano. Ĝi troviĝas en Mikronezio, oriente de Filipinoj, norde de Indonezio kaj okcidente de la Federacio de Mikronezio.
La teritorio de Palaŭo estas insularo konsitanta el 8 ĉefaj insuloj (kaj proskimume 250 malgrandaj), el kiuj la plej granda estas Babeldaob kaj la plej loĝata estas Koror. Ĝi havas proksimume 21 000 loĝantojn[1].
Palaŭo sendependiĝis de Usono la 1-an de oktobro 1994, sed estas en libera asocio kun ĝi: Usono provizas al tiu lando defendon, subvenciojn kaj sociajn servojn.
La palaŭa flago estas unika, ĉar male al ekzemple la flago de Japanio, la disko ne simbolas la sunon, sed la lunon en nokta ĉielo.
Tradicia palaŭa kabano (2012)
Enhavo
1 Historio
2 Geografio
2.1 Situo
2.2 Insuloj
2.3 Administraj dividoj
3 Ekstera politiko
4 Ekologio
5 Referencoj
Historio |
Inter 1952 (praktike jam ekde 1947) kaj 1994 Palaŭo estis parto de la Kuratora Teritorio Pacifikaj Insuloj de Usono, instalita laŭ la Konsilio de Kuratorado de la Unuiĝintaj Nacioj. Ankoraŭ nun Traktato de Libera Asociigo iugrade ligas ĝin al Usono.
Johnson Toribiong estas Palaŭa advokato kaj politikisto, kaj iĝis Prezidento de Palaŭo, sekve al sia venko en la prezidenta balotado de Novembro 2008. La balotantaro malakceptis lin en la prezidenta balotado de Novembro 2012.
Geografio |
Mapo de Palaŭo
Situo |
Geografie, ĉiuj palaŭaj insuloj apartenas al la Karolina insularo, en Mikronezio, en la orienta parto de Pacifiko. La najbaraj landoj kaj insularoj estas Marianoj nordoriente, Federacio de Mikronezio okcidente, Indonezio sude kaj Filipinoj okcidente.
Insuloj |
La plej granda insulo estas Babeldaob, en kiu troviĝas 10 el la 16 ŝtatoj de Palaŭo, la urbo Melekeoko, la ĉefurbo Ngerulmudo kaj la internacia flughaveno Roman Tmetuchl. La plej loĝata insulo estas Koror, kiu estas ligita al Babeldaob per ponto.
Administraj dividoj |
Palaŭo estas dividita en 16 ŝtatojn[2]:
Aimeliik,
Airai,
Angaur,
Hatohobei,
Kayangel,
Koror,
Melekeok,
Ngaraard,
Ngarchelong,
Ngardmau,
Ngatpang,
Ngchesar,
Ngeremlengui,
Ngiwal,
Peleliu,
Sonsorol.
Ekstera politiko |
Palaŭo apartenas al la AKP-ŝtatoj, internacia organizaĵo de momente 77 nacioj el la regionoj Afriko, Karibio kaj la Pacifika Oceano.
Ekologio |
Rock Islands (Rokinsuloj)
La 25-an de septembro 2009 Johnson Toribiong, la prezidanto de la lando anoncis dum seanco de la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj pri malpermeso de ĉia komerca ŝarkokaptado en maroj de la respubliko. Ankaŭ la prezidanto alvokis al tutmonda malpermeso de uzado de ŝarkonaĝiloj, kaj al ĉeso de la praktiko de forigo la naĝiloj. Protektita zono havas proksimume 600 000 kvadratajn kilometrojn de oceano kaj tie vivas 130 minacataj specioj de ŝarkoj. Tiutempa aera enketo trovis fiŝkaptadon fare de 70 ŝipoj en la zono, la plimulto de ili kontraŭleĝe.
Ekspertizistoj opinias, ke palaŭa ekonomio nur profitos pro tiu malpermeso, ĉar plimulton da siaj enspezoj la lando ricevas danke al turismo. Ŝarkoj allogos plonĝistojn kaj helpos sanigi koralajn rifojn kaj ekologiajn sistemojn[3].
Referencoj |
↑ CIA - The World Factbook (angle). Alirita 10-an de aprilo 2013.
↑ Palau Sixteen States (angle). Alirita 30-an de majo 2013.
↑ Palaŭo: pioniro de ŝarkorifuĝejo esperante
