Akvorezervejo Yacyretá
Multi tool use
La hidroelektra centralo de Yacyretá-Apipé [jazireTA] (el guarania jasy retã, ‘tero de la Luno’) estas hidroelektra centralo konstruita super la areo de iamaj akvofaletoj kaj rapidejoj de Yacyretá-Apipé ĉe la rivero Paranao, en la Provinco Corrientes, Argentino, kaj la departemento Misiones, Paragvajo.
La ekipo de la centralo havas instalitan totalan povon de 3200 MW, kaj supra linio de 83 metroj super la marnivelo, ekzistante projekton de ampleksigo kiu permesu pliigi tiun kapablon preskaŭ al duoblo. Ĝi liveras la 22% de la mendo de elektro argentina kaj generas la 60%[1] de la energio hidroelektra de la lando.
Tra ĉiu turbino povas pasi 2630 milionoj da litroj de akvo hore, tio estas ke tra la 20 turbinoj de Yacyretá ovas pasi ĉiuhore la ekvivalento al la konsumo de trinkebla akvo de 13 tagoj de la urbo Asunciono (ĉefurbo de Paragvajo) aŭ de 2 tagoj de la urbo Bonaero (ĉefurbo de Argentino). La baraĵo estis inaŭgurita la 7an de julio de 1998 fare de la Prezidantoj de Argentino Carlos Menem kaj de Paragvajo Juan Carlos Wasmosy, kaj en tiu tago oni ekfunkciigis la 20 turbinojn programitajn. La produktado de la centralo saltis de 12.149 GWh al 16.738[2] GWh dum la periodo 2004-2009, kio reprezntas kreskon de 37,7%.
Spite ties produktado, la projekto de la diglago estis konstante kritikita dum ties planado kaj konstruado, kaj pro la konsekvencoj ekologiaj kiujn ĝi okazigis — inter ili la inundo de biomo praktike unika, kiu kondukis al la formorto de nombraj specioj endemiaj — kaj pro la administrado de la projekto, kies origina buĝeto multobliĝis kelkajn fojojn ĝis atingi 11.500 milionojn da dolaroj kio rezultis en denuncoj pro politika koruptado.
Notoj |
↑ La Presidenta dejó inaugurada en su cota máxima la represa Yacyretá.
↑ Crece la energía que genera Yacyretá
Eksteraj ligiloj |
Kategorio Akvorezervejo Yacyretá en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
EBY.org.ar (oficiala argentina retejo de la Entidad Binacional Yaciretá).
EBY.gov.py (oficiala paragvaja retejo de la Entidad Binacional Yaciretá).
27°28′57.5″S 56°44′22″O / 27.482639°S, 56.73944°O / -27.482639; 56.73944 (Akvorezervejo Yacyretá)
mf,MuVg2Ic EVjsSqjWfBhmOZhP,O,ss91o 0jPC7Hejp8S9M3rVUdP0zLPua88 IQiXIHl4cOpJRrZPlyDtXu1as V,KYv
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
