Exxon Valdez
Multi tool use
Exxon Valdez tri tagojn post ŝiprompo.
La SeaRiver Mediterranean estis naftoŝipo en posedo de konzerno ExxonMobil. Ĝi havis origine la nomon Exxon Valdez, ĝi estis alinomata, post kiam ĝi kaŭzis en 1989 nafteliron kaj tiel unu el la plej grandaj naturkatastrofoj de la marŝipado.
La naftoŝipo estis transdonita en decembro de 1986 al ExxonMobil. Ĝi longas 300 m, havis 20-metran sinkon, pezis – sen ŝarĝo – 30.000 tunojn, elpremis la akvomason de pli ol 200.000 tunoj kaj povis transporti per konstanta maksimuma rapido de 16,25 knotoj 235 milionojn da litroj da nafto. Ĉe la akcidento la cisternŝipo liveris 163.000 tunojn da nafto, el kiuj forfluis 40.000 tunoj.
La ŝipo iĝis konata sub la tiama nomo Exxon Valdez. La 24-an de marto 1989, ĝi estis plenigita per nafto kaj liveris de la naftodeponejo de trans-alaska-naftotubo – en haveno Valdez en suda direkto, kiam ĝi iom post meznokto trafis Bligh-rifon en akvoj de Sud-Alasko nome en Marbrako de Princo Vilhelmo. La kapitano Joseph Hazelwood troviĝis tiutempe ebria en sia kajuto. La regadon de la ŝipo efektivigis tiutempe la tria oficiro Cousins. Li ne havis sufiĉe da sperto por navigi tra markoloj kaj faris manovran eraron, elfluigis 40.000 tunoj da nafto kaj kaŭzis detruon de la ekosistemo. Mortis centmiloj da fiŝoj, marbirdoj, kaj aliaj bestoj pro rektaj kaŭzoj de la akcidento. Aperis eĉ la respondeco de la marborda gardado, kiu ne avertis la ŝipon, sed ili atestis pri tiutempa nefunkciado de la radar-aparatoj kaj ke okazis skipoŝanĝo.
La riparado daŭris 10 monatojn kaj kostis 30 milionojn da USD, la ŝipo alinomiĝis al Exxon Mediterranean, kaj en 1993 al SeaRiver Mediterranean kaj estis denove uzata. La kapitano Joseph Hazelwood devis pagi monpunon de nur 5.000 USD .
De septembro 2002 la SeaRiver Mediterranean estis ne plu uzata.
fxOASY7ppn8hRFHqhNa3e2tJpAMGgIx0Tk45,olxo7r pF22R8,3mEHPsyMTU 04N,NWGrL9lcn,BgWi ECK6
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
