Serĵ Sargsjan
Multi tool use
Serĵ Sargsjan
|
 en oktobro 2007
|
prezidanto de Armenio
|
En funkcio:
la 9-an de aprilo 2008 – la 9-an de aprilo 2018
|
Antaŭulo
|
Robert Koĉarjan
|
|
Naskiĝo
|
la 30-an de junio 1954(nun 1954-06-30) (do nun 64-jara)
en Stepanakerto, Montara Karabaĥo
|
Nacieco
|
armena
|
Politika partio
|
Respublikana partio de Armenio
|
Edz(in)o
|
Rita Sargsyan
|
Infanoj
|
filinoj Anuŝ kaj Satenik
|
Alma mater
|
Erevana ŝtata universitato
|
Profesio
|
politikisto
|
v • d • r
|
|
|
Serĵ Azati Sargsjan (armene Սերժ Ազատի Սարգսյան, latinliterigite ankaŭ Serž Azati Sargsyan) estas armena politikisto naskiĝinta la 30-an de junio 1954(nun 1954-06-30) en Stepanakerto, Montara Karabaĥo, do nun 64-jara. Ekde februaro 2008 li estas la prezidanto de Armenio.
Antaŭe li inter la jaroj 1993 kaj 2007 estis nacia ministro pri defendo. Inter marto 2007 kaj aprilo 2008 li estis ĉefministro de la ŝtato. En februaro 2008 li elektiĝis posteulo de la antaŭa ŝtata prezidanto Robert Koĉarjan.[1] Kvankam la balotaj observantoj de la Organizo por Sekureco kaj Kunlaboro en Eŭropo (OSKE) juĝis la baloton plejparte justa, la kandidato Levon Ter-Petrosjan post la baloto alvokis al demonstracioj kaj postulis nuligon de la laŭ li manipulitaj balotaj rezultoj. La 1-an de marto 2008 amasa demonstracio estis perforte finita.[2]
La 9-an de aprilo 2008 Serĵ Sargsjan per solena ĵuro en celebraĵo oficiale ekdeĵoris kiel prezidanto de Armenio.
Kategorio Serĵ Sargsjan en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Referencoj |
↑ artikolo pri la prezidanta baloto de februaro 2008 en la germanlingva retejo n24.de
↑ http://www.newsru.com/world/01mar2008/sd.html artikolo "В Ереване полиция разогнала митинг оппозиции" en la retejo NEWSru.com (ruse)
Bibliotekoj
|
PeEnEo: 338454
- GND: 134088778
- VIAF: 38125522
|
q82n,k5mc g Oe1ei,M,1VWBaqfnFZXh,g8wCMoBcF9
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
