La origano (Origanum el lamiacoj) estas genro de aromaj plantoj.
Estas 36 specioj el Eŭropo, Azio kaj la mediteraneaj regionoj, pluraj kultivataj por medicino, spicado kaj ornamo, inter aliaj diktamno-origano (vidu la suban foton), majorano (vidu la suban foton), kaj la ordinara origano (vidu la suban foton).
La ilustraĵo de ordinara origano
Enhavo
1Bildaro
2Kemiaĵoj
3Bildgalerio
4Aliaj projektoj
Bildaro |
Floranta ordinara origano
origano-spicaĵo
Origano kreskanta en kampo
Floranta ordinara origano
Kemiaĵoj |
Timolo aŭ kamforo de timiano estas kristala senkolora substanco kun karakteriza akre agrabla odoro trovata en naturo ĉefe en la esencoleoj de Thymus vulgaris kaj Origanum vulgare. Timolo apartenas al la grupo de la terpenoj. La timianoleo enhavas ĉirkaŭ 20 ĝis 30% da timolo, kiu ankaŭ estas sintezebla. Timolo estas substanco kun proprecoj baktericidaj[1], antisepsaj kaj antifungaj.
Majorano
Biologia klasado
Regno:
Plantoj Plantae
Divizio:
Angiospermoj Magnoliophyta
Klaso:
Dukotiledonoj Magnoliopsida
Ordo:
Lamialoj Lamiales
Familio:
Lamiacoj Lamiaceae
Genro:
Origano Origanum
Dunomo
Origanum majorana L.
Konserva statuso
Konserva statuso: Sekura
Aliaj Vikimediaj projektoj
Sistematiko en Vikispecioj
Komunejo pri Majorano
v•d•r
Majorano (Origanum majorana) botanike apartenas al la lamiacoj.
En kuirarto uzatas la folioj de la planto kiel spico. Majorano fajnigas ĉefe grasajn viandaĵojn, kolbasojn, terpomaĵojn (ekz. rostitajn terpomojn) kaj saŭcojn.
Bildgalerio |
Abelo sur la floro de majorano.
La Origanum dictamnus
La Origanum syriacum
Aliaj projektoj |
Kategorio Origano en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Origano en Vikispecioj (Kolekto pri ĉiuj vivantaj estuloj)
Origano en Vikilibroj (Pedagogiaj libroj)
Origano en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kategorio Origano en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Origano en Vikispecioj (Kolekto pri ĉiuj vivantaj estuloj)
↑ Handbook of Dental Pharmacology and Therapeutics, Roy Goulding
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
