UK 1974
Multi tool use
UK 1974
|
|---|
Loko
|
Hamburgo,  Okcidenta Germanio
|
Ekde
|
27-a de julio 1975
|
Ĝis
|
2-a de aŭgusto 1975
|
← Antaŭa
|
Sekva →
|
v • d • r
|
|
|
La 59-a Universala Kongreso de Esperanto okazis de la 27-a de julio ĝis la 3-a de aŭgusto 1974 en Hamburgo, Germanio. Ĝi havis 1650 partoprenantojn el 50 landoj. La kongresa temo estis "Naciismo kaj internacia kunlaboro en nuntempa mondo".
Historia fono |
Tiu ĉi Universala Kongreso estas grava ĉefe pro tio, ke la prezidanto de UEA Ivo Lapenna komence de la kongreso deklaris sian retiriĝon el ĉiuj funkcioj, kiujn li havis en la Esperanto-movado. Li havis kialojn supozi, ke li ne ricevos plimulton en la elektoj (jam tri jarojn antaŭe, en la 56-a UK, li ricevis nur 26 voĉojn, la alia kandidato 21). Poste Lapenna asertis ke "puĉo", helpata de komunistoj, forigis lin el la ofico. Laŭ la historiisto Ulrich Lins Lapenna neniam povis pruvi tion. Cetere per sia demisio Lapenna ja mem forigis la eblecon de eventuala puĉo.
La Komitato de UEA elektis la novan Estraron por la oficperiodo 1974–1977, kun d-ro Humphrey Tonkin kiel nova prezidanto de la Asocio. Unu el la estraroj estis d-ino Flóra Szabó-Felső, la unua virino en la Estraro de UEA.
La naftokrizo, ekinta en novembro de 1973, bremsis la vojaĝemon kaj certagrade negative influis la kvanton de la aliĝoj.
 |
Universalaj Kongresoj
|
|
1905-1915 • 1920-1939 • 1940-1980 • 1981-2010
|
Kopenhago 1956 • Marsejlo 1957 • Mainz 1958 • Varsovio 1959 • Bruselo 1960
|
Harrogate 1961 • Kopenhago 1962 • Sofio 1963 • Hago 1964 • Tokio 1965
|
Budapeŝto 1966 • Roterdamo 1967 • Madrido 1968 • Helsinki 1969 • Vieno 1970
|
Londono 1971 • Portlando 1972 • Beogrado 1973 • Hamburgo 1974 • Kopenhago 1975
|
Ateno 1976 • Rejkjaviko 1977 • Varna 1978 • Lucerno 1979 • Stokholmo 1980
|
Brasilia 1981 • Antverpeno 1982 • Budapeŝto 1983 • Vankuvero 1984 • Aŭgsburgo 1985
|
Pekino 1986 • Varsovio 1987 • Roterdamo 1988 • Brighton 1989 • Havano 1990
|
7zHC,qza,h6rtAxqMROT4bwsSLA nnDlB4i8 zvBtPvVExazha98bsIP8CaGto,ctlcpyQhD9Qv,wrfhnDFo6VoDxZecR0SpbX2BiUt0
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
Okcidenta Germanio
