Komárom (reĝa departemento) (komArom) estis departemento en mezaa parto de la Hungara Reĝlando, germane: Komitat Komorn, slovake: Komárňanská župa.
Hungara reĝlando kun Kroatio, loko de departemento Komárom
Departementa domo en urbo Komárom
Departementejo: Komárom
Areo: 2834 km²
Loĝantaro: 159.504 en 1891
Enhavo
1Demografio
2Administracio
3Eksteraj ligiloj
4Vidu ankaŭ
Demografio |
Laŭ la censo de 1880
127.791 (84,4%) hungaroj
12.093 (8,0%) germanoj
10.657 slovakoj
958 (0,6%) ceteraj.
Laŭ la censo de 1891
137.330 (86,1%) hungaroj
11.672 (7,3%) germanoj
9.791 slovakoj
711 ceteraj.
Laŭ la censo de 1910
178.473 (88,4%) hungaroj
12.517 (6,2%) germanoj
8.105 (4,0%) slovakoj
2.755 (1,4%) ceteraj.
Administracio |
Estis 4 distriktoj:
Csallóköz, distriktejo: Nemesócsa
Gesztes, distriktejo: Nagyigmánd
Tata, distriktejo: Tata
Udvardi, distriktejo: Ógyalla
Krome Komárom estis departementejo kaj libera reĝa urbo.
La departemento plejparte estas ebenaĵo, nur rande estas montetoj. Ĝi situas laŭ bordoj de Danubo, krome estas riveroj Vah kaj Nitra. En 895 la alvenintaj hungaroj trovis la regionon bona setlejo. Stefano la 1-a (Hungario) formis departementon en la 11-a j.c. En 1848-1849 tie okazis gravaj bataloj. La pli frue konstruitaj fortreso-ĉenoj en urbo Komárom dufoje kontraŭstaris la aŭstran sieĝon. Inter la du sieĝoj estis batalserioj laŭ la rivero Vah, kie la hungara armeo fine retiriĝis. En 1920 la teritorioj en la maldekstra Danubo-bordo iĝis ĉeĥoslovakia. Tiun sorton havis ankaŭ la departementejo. Antaŭ Berlino kaj Jerusalemo naskiĝis disdivigita urbo. Inter 1938-1945 Hungario rericevis la forigitajn teritoriojn. En Hungario la restinta parto unuiĝis kun departemento-parto Esztergom (reĝa departemento).
Eksteraj ligiloj |
Censo de Hungario en 1880 (hungare)
Censo de la Aŭstra-Hungara Monarĥio en 1910 (hungare, angle kaj germane)
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
