Ettingen estas komunumo en la distrikto Arlesheim en Kantono Bazelo Kampara, Svislando. Ĝi havis 4811 loĝantojn je la 31-a de decembro 2008.
Geografio |
Ettingen situas en flanka valo de la tiel nomita Leimenvalo, ĝin trafluas la rivereto Marchbach, kiu en la suda najbarkomunumo Therwil alfluas Birsig.
Najbaraj komunumoj |
Ettingen limas en sudo al Blauen, en sudoriento al Pfeffingen, en oriento al Aesch, en nordo al Therwil, en nordokcidento al Witterswil (Kantono Soloturno), kaj sudokcidento al Hofstetten-Flüh (Kantono Soloturno).
Trafiko |
Ettingen estas ligita per la du tramlinioj 10 kaj 17 de Baselland Transport AG al la tramreto de la regiono Bazelo, kaj tiel bone atingebla per la publikaj trafikiloj.
Historio |
La unua dokumenta mencio de Ettingen datiĝas el la jaro 1268 jam tiam en la hodiaŭa skribformo Ettingen.
Unuaj setlejspuroj en Ettingen estis trovitaj en la kaverno Büttenloch el la 10-a jarmilo a.K..
En mezepoko Ettingen unua apartenis al la Monaĥejo Reichenau, sed la superan jurisdikcion posedis la episkopo de Bazelo, kiu ĝin servutis al la Grafoj de Thierstein. Post la formorto de la grafa familio la vilaĝon unue akiris Soloturno, kiu ĝis servutis al la bazela episkopo. En 1669 la episkopo de Bazelo komplete akiris la vilaĝon. Ĝis la Franca Revolucio en la jaro 1792 ĝi nun apartenis al la Princepiskopejo Bazelo. Dum kelkaj monatoj Ettingen formis parton de la Raŭraĥa Respubliko, kaj ek de 1793 ĝi apartenis al Francio. En la jaro 1815 la Viena Kongreso atribuis Ettingen al la malnova Kantono Bazelo kaj post la Bazela Kantondisiĝo en la jaro 1833 Ettingen apartenas al Kantono Bazelo Kampara.
Eksteraj ligiloj |
Oficiala retejo de la komunumo Ettingen
Ettingen en la Historia Leksikono de Svislando
Vikifontaro|}}
La vikipedia komunejo
Komunejo proponas multimediajn dosierojn al temo sub la gloso Ettingen
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...