Aluniș (Cluj)

Multi tool use
Aluniș
|
Komunuma sidejo
|
Lando
|
Rumanio
|
Distrikto
|
Cluj
|
Alinome
|
Kecsed (hungare)
|
Iama hungara departemento
|
Kolozs
|
Situo
|
47° 2′ N, 23° 45′ O47.04138888888923.746388888889Koordinatoj: 47° 2′ N, 23° 45′ O
|
|
Alto super maro
|
325 m
|
Poŝtkodo
|
407030
|
Loĝantaro
|
– komunumo
|
1.296 (en 2009)
|
– vilaĝo
|
551 (en 2002)
|
Kodo laŭ SIRUTA
|
55632
|
v • d • r
|

|
|
Aluniș [aluniŝ] (hungare: Kecsed [keĉed]) estas komunumo en Rumanio nordoriente de Cluj-Napoca. En 1910 ĝi havis 845 loĝantojn (rumanoj, hungaroj), en 1992 — 664 (rumanoj). Ĝia unua mencio skriba estas el 1247. De 1332 ĝi estis ekleziejo. Ĝi estis en mezepoko hungara vilaĝo, ĝia rumana loĝantaro loksidiĝis en la 17-a jarcento. Ĝis 1919 kaj inter 1940 kaj 1944] ĝi apartenis al Hungario (Kolozs (reĝa departemento) vármegye). Administre apartenas al ĝi Corneni, Ghirolt, Pruneni, Vale.
Fonto |
Magyar nagylexikon, 1–18, 1993–2004, Budapest.
Eksteraj ligiloj |
- Interaga mapo de distrikto Cluj
- Popolnombrado 2002
- Administracia mapo de la distrikto

|
Distrikto Cluj
|

|
Urboj
|
Cluj-Napoca | Turda | Dej | Câmpia Turzii | Gherla | Huedin
|
Komunumoj
|
Aghireșu |
Aiton |
Aluniș |
Apahida |
Așchileu |
Baciu |
Băișoara |
Beliș |
Bobâlna |
Bonțida |
Borșa |
Buza |
Căianu |
Călățele |
Cămărașu |
Căpușu Mare |
Cășeiu |
Cătina |
Câțcău |
Ceanu Mare |
Chinteni |
Chiuiești |
Ciucea |
Ciurila |
Cojocna |
Cornești |
Cuzdrioara |
Dăbâca |
Feleacu |
Fizeșu Gherlii |
Florești |
Frata |
Gârbău |
Geaca |
Gilău |
Iara |
Iclod |
Izvoru Crișului |
Jichișu de Jos |
Jucu |
Luna |
Măguri-Răcătău |
Mănăstireni |
Mărgău |
Mărișel |
Mica |
Mihai Viteazu |
Mintiu Gherlii |
Mociu |
Moldovenești |
Negreni |
Pălatca |
Panticeu |
Petreștii de Jos |
Ploscoș |
Poieni |
Râșca |
Recea-Cristur |
Săcuieu |
Săndulești |
Săvădisla |
Sâncraiu |
Sânmartin |
Sânpaul |
Sic |
Suatu |
Țaga |
Tritenii de Jos |
Tureni |
Unguraș |
Vad |
Valea Ierii |
Viișoara |
Vultureni |
|
ytL Q,f9tEKgq5nXi,5skONKFivMXv7OG dJ4qsZJGcwImwskYyKJ44xZZu AgKwXcqHU23aMyPRaiKs Ujx9ssQhuV
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...