Octavio Paz
Multi tool use
Octavio PAZ (Oktavjo PAS) (naskiĝis la 31-an de marto, 1914, mortis la 20-an de aprilo, 1998) estis meksika verkisto kaj diplomato.
Octavio Paz naskiĝis en Meksikurbo. Li komencis verki en 1931 kaj lia unua libro estis Luna silvestre (Sovaĝa luno, 1931). Li organizis kaj redaktoris plurajn kulturajn revuojn (Barandal, Taller), kaj en 1945 komencis sian diplomatan karieron, kiun li forlasis en 1968, kiel protesto pro la masakro de Tlaltelolko.
En 1950 li publikigis El laberinto de la soledad (La labirinto de la soleco), eseo en kiu li esploras la esencon de la meksikaneco. En 1981, Octavio Paz ricevis la Premion Cervantes kaj en 1990 la Nobelpremion de literaturo.
Ne nur mondkonata poeto, sed ankaŭ elstara eseisto, Octavio Paz forpasis post longa kancera malsano. Lia heredaĵo, tamen, estas vasta: ĉirkaŭ 15 dikaj volumoj kiuj kovras la sennombrajn aspektojn de lia intelekta agado: literaturo, historio, politika kritiko kaj, super ĉio, poezio. Li ja mem diris ke li deziris esti rigardata, antaŭ ĉio, kiel poeto.
Fragmentoj el sia poezio aperis esperante en la bulteno de Meksika Esperanto-Federacio, Ni ĉiuj kaj en la volumeto Octavio Paz (1914-1999) - Nobel-premiito pri literaturo (1990) publikigita en Świdnik en 1990.
Portantoj de Nobel-premio por literaturo 1976-2000
|
|---|
Saul Bellow (1976) •
Vicente Aleixandre (1977) •
Isaac Bashevis Singer (1978) •
Odysseas Elytis (1979) •
Czesław Miłosz (1980) •
Elias Canetti (1981) •
Gabriel García Márquez (1982) •
William Golding (1983) •
Jaroslav Seifert (1984) •
Claude Simon (1985) •
Wole Soyinka (1986) •
Iosif Brodskij (1987) •
Naguib Mahfouz (1988) •
Camilo José Cela (1989) •
Octavio Paz (1990) •
Nadine Gordimer (1991) •
Derek Walcott (1992) •
Toni Morrison (1993) •
Oe Kenzaburo (1994) •
Seamus Heaney (1995) •
Wisława Szymborska (1996) •
Dario Fo (1997) •
José Saramago (1998) •
Günter Grass (1999) •
Gao Xingjian (2000)
|
1901–1925 • 1926–1950 • 1951–1975 • 1976–2000 • 2001–nuntempo
|
|
7oiuYhwfQUr2jzlve,E,V 1KANSVN9WkMUrNN7OZU l,a FWHVUDf9WtHXv nhsDDDrd
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
