Dominique de Villepin
Multi tool use
Dominique Marie François René Galouzeau de Villepin (n. 14-an de novembro 1953) kutime nomata simple Dominique de Villepin [domiNIK de vilPAN) estas franca verkisto, advokato, politikisto kaj ĉefministro de Francujo de la 31-a de majo 2005 ĝis la 15-a de majo 2007.
De 2002 ĝis 2004 li estis la ministro pri eksteraj aferoj, kaj de 2004 ĝis 2005 la ministro pri internaj aferoj. Estante ministro pri eksterlandaj aferoj, li disfamiĝis internaciskale okaze de la franca kontraŭstarvolo kontraŭ la milito en Irako, lanĉita de usona prezidanto George W. Bush.
Ministroj pri enlandaj aferoj de Francio
|
|---|
Jean Berthoin (1959)
Pierre Chatenet (1959-1961)
Roger Frey (1961-1967)
Christian Fouchet (1967-1968)
Raymond Marcellin (1968-1974)
Jacques Chirac (1974)
Michel Poniatowski (1974-1977)
Christian Bonnet (1977-1981)
Gaston Defferre (1981-1984)
Pierre Joxe (1984-1986)
Charles Pasqua (1986-1988)
Pierre Joxe (1988-1991)
Philippe Marchand (1991-1992)
Paul Quilès (1992-1993)
Charles Pasqua (1993-1995)
Jean-Louis Debré (1995-1997)
Jean-Pierre Chevènement (1997-1998)
Jean-Jack Queyranne provizore (1998)
Jean-Pierre Chevènement (1998-2000)
Daniel Vaillant (2000-2002)
Nicolas Sarkozy (2002-2004)
Dominique de Villepin (2004-2005)
Nicolas Sarkozy (2005-2007)
François Baroin (2007)
Michèle Alliot-Marie (2007-2009)
Brice Hortefeux (2009-2011)
Claude Guéant (2011-2012)
Manuel Valls (2012-2014)
Bernard Cazeneuve (2014-2016)
Bruno Le Roux (de 2016)
|
Ministerio pri enlandaj aferoj en la 5-a Respubliko
|
|
Registaro de Dominique de Villepin (31-a de majo 2005 – 15-a de majo 2007)
|
|---|
Sub prezido de Jacques Chirac
|
| Defendo |
Michèle Alliot-Marie (2005-2007)
|
Dominique de Villepin
ĉefministro
|
| Eksterlandaj aferoj |
Philippe Douste-Blazy (2005-2007)
|
Internaj aferoj kaj teritoria organizado
|
Nicolas Sarkozy (2005-2007) • François Baroin (2007)
|
| Ekonomio, financoj kaj industrio |
Thierry Breton (2005-2007)
|
| Dungado, socia kunligiteco kaj loĝado |
Jean-Louis Borloo (2005-2007)
|
Nacia edukado, supera instruado kaj esplorado
|
Gilles de Robien (2005-2007)
|
| Justico |
Pascal Clément (2005-2007)
|
Infrastrukturoj, transportoj, turismo kaj maro
|
Dominique Perben (2005-2007)
|
| Sano kaj solidarecoj |
Xavier Bertrand (2005-2007) • Philippe Bas (2007)
|
| Agrikulturo kaj fiŝkaptado |
Dominique Bussereau (2005-2007)
|
| ŝtatoficistaro |
Christian Jacob (2005-2007)
|
Kulturo kaj komunikado
|
Renaud Donnedieu de Vabres (2005-2007)
|
| Ekologio kaj daŭriva evoluigo |
Nelly Olin (2005-2007)
|
| Transmaro |
François Baroin (2005-2007) • Hervé Mariton (2007)
|
| EME, komerco, manmetiaro kaj liberalaj profesioj |
Renaud Dutreil (2005-2007)
|
| Junularo kaj sportoj |
Jean-François Lamour (2005-2007)
|
| Proparolanto de la registaro |
Jean-François Copé (2005-2007)
|
Ĉi-sube listo de komisiitaj kaj delegitaj ministroj
|
|---|
Henri Cuq (2005-2007) • Jean-François Copé (2005-2007) • Gérard Larcher (2005-2007) • Catherine Vautrin (2005-2007) • Brigitte Girardin (2005-2007) • Brice Hortefeŭ (2005-2007) • Catherine Colonna (2005-2007) • François Goulard (2005-2007) • Léon Bertrand (2005-2007) • François Loos (2005-2007) • Christine Lagarde (2005-2007) • Hamlaoui Mekachera (2005-2007) • Christian Estrosi (2005-2007) • Azouz Begag (2005-2007)
|
|
(← RAFFARIN 3-a) Antaŭa registaro •••• Posta registaro (FILLON 1-a→)
|
|
- Dominique de Villepin en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kategorio Dominique de Villepin en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
|
Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri franca politikisto.
Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).
|
Bibliotekoj
|
PeEnEo: 80941
- GND: 129234397
- LCCN: nr2001027547
- VIAF: 74026065
- ISNI: 0000 0001 2139 6495
- SUDOC: 055337945
- BNF: 136094555
- BNE: XX1207434
|
Trd2hzq6TOPZVVS8,u1q0Us030BLofsg CS3v8rdj5yaF6k,hwhchh,BtRxnEAWW8rlbD,kNXnN,wC8YNd9AP 66,IU
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
