Vince Tóth

Multi tool use
TÓTH Vince [tot] (naskiĝis la 22-an de julio 1894 en Sümeg) estis hungara esperantisto, doktoro de la juro kaj polickapitano. Li estis ekspertizisto i. a. pri Esperantaj aferoj en la politika sekcio de Budapeŝta Ĉefkapitanejo, polickapitano en la urbo Ungvár (1939-1944) kaj policisto ankaŭ post la dua mondmilito.
Li estis esperantisto ekde 1910. Liaj tradukoj aperis en Esperanto-revuoj kaj en la polica fakrevuo Magyar Rendőr. Dum kelkaj jaroj li laboris por Esperanto ĉe la hungara polico, eĉ organizis kurson al policistoj. Li gvidis la HEI, aranĝis la administracion de Literatura Mondo en 1924-26, kunlaboris por la aperigo de La Tragedio de l' Homo (Imre Madách) kaj tradukis la Kriminologion de Rusztem Vámbéry 1928. Lia Vortaro de oficialaj radikvortoj de Esperanto aperis en kvar eldonoj (1923-1937). Por apogi la eldon-agadon en la dudekaj jaroj li organizis Hungaran Esperanto-Instituton kaj financis la unuan periodon de Literatura Mondo.
Distingita per Jubilea Stelo (arĝenta) de Varsovia Jubilea Kongreso, pro Pionira Agado (1937). Li estis de Hungarlanda Esperanto-Societo sekretario 1923-1924; de Hungara Katolika Esperanto-Societo oficestro 1938-1940 kaj prokuroro 1941-1942; de Hungara Esperanto-Federacio komitatano 1938-1939 kaj direkciano 1939-1942; de IEL fakdelegito pri polico en Budapeŝto 1937-1939, 1946 kaj delegito en Ungvár 1940-1941; de UEA fakdelegito pri polico kaj filatelio en Budapeŝto 1947-1951, 1956-1977.
|
Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri esperantisto.
Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).
|
|
Ĉi tiu artikolo baziĝas (parte aŭ tute) sur artikolo el la Enciklopedio de Esperanto.
La originala teksto kontroleblas en interreta arkivo de la fonto.
|
TGNfaosN7XlLLcocCUygkno 99Vk,Eo,PT BH4SYSp75,25F oz8NDZXvq5XPlm
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...