Stampilo
Kaŭĉukaj stampiloj sur stampilokaruselo, pri kiuj necesas inkensorbita kuseneto aparte.
Inka stampilo, en kiu jam estas inko.
Stampo, laŭ PIV, estas ago fari kavan, reliefan, inkan aŭ eĉ psikologian markon sur io, dokumento, persono ktp.
Laŭ Francisko Azorín stampi estas Fari per frapopremo presaĵon aŭ gravuraĵon.[1] Li indikas etimologion el la greka stampon (frapi). Kaj li aldonas la terminon stampilo, por aparato por stampi.[2]
Uzado |
Stampo fariĝas per simpla ilo, nome stampilo. Ekzemple, kancelaria administracia helpilo servas represadi markon sur oficialan paperon. Kutime oni uzas ĝin por markado de vereco aŭ graveco de donita dokumento aŭ afero. Povas temi ankaŭ pri ludilo aŭ amuziga objekto; ofte kiel signo de personaj posedaĵoj, leteroj, ktp, kiel bilda kaj konstante sama subskribo: tiam ofte temas pri sigelo, kiu povas enhavi blazonon aŭ eĉ bildon de la persona subskribo.
La termino stampo estas uzata ankaŭ pri markaĵo kreita de tiu ĉi ilo per represo. En juvelarto, stampo estas oficiala marko farita sur aĵo el nobla metalo por identigi ĝin kaj ties kvaliton (purecon).
En filatelio, ekzisto de stampaĵo aŭ ne sur poŝtmarko (kune kun aliaj indikoj post uzo) diferencigas novajn aŭ uzitajn ekzemplerojn de kolektado. Krome eblas kolekti poŝtmarkojn nur kun ia stampaĵo aŭ eĉ iaj stampaĵoj, kiuj havas deziratajn erojn, ekzemple nomo de urboj, bildoj kolektataj: birdoj, trajnoj, ĉevaloj ktp. Oni evitu uzi la terminon stampo kiel anglismo por poŝtmarko.
Vidu ankaŭ |
- Stampilo (noblaj metaloj)
Notoj |
↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 189.
↑ Azorín, samloke.
