Palaco de Westminster
Multi tool use
Palaco de Westminster vidata ekde London Eye.
Palaco de Westminster vidata ekde dekstra bordo de Tamizo.
La Palaco de Westminster estas la ejo kie kunvenas la du ĉambroj de la Brita Parlamento (la Ĉambro de Lordoj kaj la Ĉambro de la Komunumanoj). La palaco, kiu estas Monda heredaĵo de Unesko ekde 1987, troviĝas en la norda bordo de la rivero Tamizo, en la urbo Westminster, en Londono, proksime al aliaj registaraj konstruaĵoj en Whitehall. Ankaŭ ĝi havas aliajn kastelojn kiuj estas turismaj vizitindaĵoj.
El palaco komence funkciis kiel reĝa rezidejo, sed neniu monarko loĝis tie ekde la 16-a jarcento. La plejparto el la nuna strukturo datas de la 19-a jarcento, kiam ĝi estis rekonstruita post incendio en 1834, kiu detruis la plejparton de la konstruaĵo. La respondecaj arkitektoj estis Charles Barry kaj Augustus Pugin. La konstruaĵo estas ekzemplo de la novgotiko. Unu el la plej rimarkindaĵoj de la palaco estas la horloĝturo, turisma allogaĵo kiu gastigas la sonorilon Big Ben, erare nomata la horloĝo.
La palaco havas pli ol mil ĉambroj, kaj inter la plej gravaj estas la Haloj de la Ĉambro de la Lordoj kaj la Ĉambro de la Komunumanoj. La palaco ankaŭ inkluzivas kunvenejojn, bibliotekojn, koridorojn, manĝejojn, trinkejojn kaj gimanstikejojn. Ĝi estas ejo kie okazas gravaj ŝtataj ceremonioj, el kiuj la plej grava estas la Malfermo de la Parlamento. La palaco estas forte ligita al la du Ĉambroj kiel demonstras la uzado de la vorto "Westminster" rilate al la "Parlamento". La oficejoj de la parlamentanoj troviĝas en proksimaj konstruaĵoj.
- Palaco de Westminster en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kategorio Palaco de Westminster en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
NGvNYE3GUnu3MXmbIj cE2t c54G3HLaWn lLJyXWapAdEehoYY50 lg0K oBonKMwTSLs,1Ho,uLP uxii,NWGbirrXXXuKm
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
