Papaj konsilioj
Multi tool use
La Papaj konsilioj estas apartaj oficoj de la Roma kurio kreitaj precipe post la Dua Vatikana Koncilio kaj estis difinitaj, unufoje, kiel Ministerioj per la apostola konstitucio Pastor Bonus (La Bona Paŝtisto), publikigita de papo Johano Paŭlo la 2-a la 2-an de junio de 1988.
Ili estis kreitaj por respondi al la postuloj de la homoj kaj adaptiĝas kaj varias laŭ la bezonoj de la epokoj.
Laŭ la kuria ordo, la konsilioj hierarkie sekvas la Ŝtatsekretarion de la Sankta Seĝo, la Kongregaciojn de la Roma Kurio kaj la Papajn tribunalojn.
Tiuj konsilioj estas preziditaj de episkopo: la “prezidanto” estas asistata en lia ofico de sekretario (kutime, titola episkopo).
La Papaj konsilioj nun (2012) estas dekdu:
- Papa konsilio por la laikoj
- Papa konsilioj por promovo de la unuiĝo de la kristanoj
- Papa konsilioj por la familio
- Papa konsilio por la justeco kaj la paco
- Papa konsilio "Cor Unum"
- Papa konsilio por la pastoralo de la migrantoj kaj vojaĝantoj
- Papa konsilio por la pastoralo por la sanitaraj kunlaboristoj
- Papa konsilio por la leĝaj tekstoj
- Papa konsilio por la interreligia dialogo
- Papa konsilio por la kulturo
- Papa konsilio por la socialaj komunikoj
- Papa konsilio por la promocio de la nova evangelizado
En la apostola konstitucio Pastor Bonus de 1988[1] antaŭvidita ankaŭ ”Papa konsilio por dialogo kun la ne-kredantoj”, fondita de Paŭlo la 6-a. Sed en 1993, papo Johano Paŭlo la 2-a unuigis tiun papan konsilion kun Papa konsilio por la kulturo.
Notoj |
↑ A postola Konstitucio Pastor Bonus, artt. 163-165.
Vidu ankaŭ |
Eksteraj ligiloj |
[1] Franclingva situi de Vatikano
[2] Francalingva Motuproprio de Johano Paŭlo la 2-a
[3] La latina oroginala teksto de la apostola konstitucio “Pastor Bonus” .
La aŭtoro de la "Pastor Bonus"
xVSPgiXkIGDvivdULN32U5F6tj9RGkSmnkRItC7DKo FFrNKp96G7R5X9ta5nk6,8pWex,lwYAkXrzDxNFo7bNlw1rY5zit
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
