Internacia Filmfestivalo en Havano

Multi tool use

Havano, ĉefurbo de Kubo, sidejo ekde 1979 de unu el la ĉefaj latinamerikaj filmfestivaloj.
La Internacia Festivalo de la Nova Latinamerika Kino en Havano hispane Festival Internacional del Nuevo Cine Latinoamericano de La Habana inaŭguriĝis la 3-a de decembro 1979. En la unua festivalo partoprenis pli ol 600 latinamerikaj filmproduktoroj, kunvokitaj de la Kuba Instituto de la Kinematografia Arto kaj Industrio. La unua liverita premio de la festivalo nomiĝas Granda Koralo, simbolo prenita de la grandaj koralrifoj kiuj troviĝas en Karibio.
La festivalo celas servi kiel platformo al tiuj filmproduktaĵoj kiuj suferas la internacian anonimecon (ĉefe pro la granda kaj hegemonia pozicio kaj industria produktado de Holivudo). Ĝi estas unu el la plej gravaj filmfestivaloj pri latinamerika kino. Kvankam ĝi ĉefe temas pri latinamerikaj filmoj en la festivalo partoprenas filmojn el la tuta mondo. Post Latinameriko la plimulto de alikontinentaj filmoj venas de Eŭropo kaj Azio.
Granda Koralo - Unua Premio |
- 2009: La timigita mamo (2009) -- (Peruo kaj Hispanio)
- 2008: Tony Manero (2008) -- (Ĉilio kaj Brazilo)
- 2007: Stellet Licht (2007) -- (Meksiko)
- 2006: La Ĉielo de Suely (2006) -- (Brazilo)
- 2005: Lumigitaj de la fajro (2005) -- (Argentino)
- 2004: Viskio (filmo) (2004) -- (Urugvajo)
- 2003: Suite Habana (2003) -- (Kubo, dokumentfilmo)
- 2002: Urbo de Dio (2002) -- (Brazilo)
- 2002: Tuj subite (2002)
- 2001: La Marĉejo (2001) -- (Argentino)
- 2000: Mi Ci Ili (2000)
- 1999: Garaĝo Olimpo (1999)(Argentino)
- 1998: La vivo estas fajfado (1998)(Kubo)
- 1997: Martín (1997) -- (Argentino kaj Hispanio)
- 1996: Malhela karmezino (1996)
- 1995: La strateto de la mirakloj (1995)
- 1994: Komenco kaj fino (1993)
NHCTGJdOp,BCPT8,8WMHffHlcAYvhEh4J5C50MTIEdB,j7tvjppRyWVQ88a5A,Ht
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...