Anton Bruckner

Multi tool use
Anton Bruckner
|
 aŭstra komponisto
|
Personaj informoj
|
Naskiĝo
|
4-an de septembro 1824 (1824-09-04) en Ansfelden
|
Morto
|
11-an de oktobro 1896 (1896-10-11) (72-jara) en Vieno
|
Loĝloko
|
St. Florian's Priory, Vieno
|
Ŝtataneco
|
Aŭstrio, Aŭstra imperio, Aŭstrio-Hungario
|
Alma mater
|
Universitato por Muziko kaj Drama Arto de Vieno
|
Profesio
|
komponisto, muzikologo, muzika teoriisto, muzikinstruisto, orgenisto, universitata profesoro, muzikisto
|
Lingvoj
|
germana lingvo
|
Verkaro
|
3-a simfonio (Bruckner) Symphony No. 4 Symphony No. 5 Symphony No. 6 Symphony No. 7 Symphony No. 8 Symphony No. 9 Symphony No. 2 Symphony in D minor Symphony No. 1 Te Deum Helgoland Study Symphony
|
v • d • r
|

|
|
Josef Anton BRUCKNER (n. 4-an de septembro 1824 en Ansfelden, Aŭstrio; m. 11-an de oktobro 1896 en Vieno) estis aŭstra komponisto de romantiko, kaj orgenisto kaj muzika pedagogo. Nur malfrue la samtempuloj agnoskis liajn meritojn kiel komponisto, kvankam li apartenis al al plej gravaj kaj inventemaj sonverkistoj de lia epoko. Per siaj verkoj li havas grandan influon ĝis en la 20-an jarcenton sur la muzikhistorion. Liaj plej gravaj kaj konataj komponaĵoj estas la grandaj sinfonioj. Cetere li pliriĉigis interalie la eklezian muzikon je gravaj verkoj (interalie tri grandaj mesoj kaj unu Te deum). Bruckner estas cetere nomata unu el la plej grandiozaj orgenistoj de la muzikhistorio; admirantoj trovis impresaj liajn improviziciojn.
Elektitaj disĉiploj |
Literaturo |
- Erwin Doernberg: The Life and Symphonies of Anton Bruckner, London 1960
Ligiloj |
- Anton Bruckner en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kategorio Anton Bruckner en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Bibliotekoj
|
PeEnEo: 221504
- GND: 118515799
- LCCN: n79145901
- VIAF: 61731160
- ISNI: 0000 0001 0907 8179
- LIBRIS: 43279
- SUDOC: 030738822
- BNF: 138919205
- MBA: 9debb4c3-dc10-440f-9c96-b777d51ea998
- NLA: 35023029
- NDL: 00620430
- NKC: jn20000601042
- ICCU: ITICCUUFIV105795
- BNE: XX995779
|
xqlfz82d1t6,JSjw4 NLP6Rezm1d,Q,gYcYKiu3w7hOyzz0YJhPmoqmkIaHbPn5rrW uucy,2veTYF5UQ dTOhvEnL0pAG,VV6XV
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...