Jongny estas komunumo en la distrikto Riviera-Pays-d’Enhaut en Kantono Vaŭdo, Svislando. Ĝi havis 1466 loĝantojn je la 31-a de decembro 2011.
Enhavo
1Geografio
2Najbaraj komunumoj
3Trafiko
4Historio
5Notoj kaj referencoj
6Eksteraj ligiloj
Geografio |
La komunumo Jongny situas sur la sudokcidenta deklivo de la Monto Pélerin, proksimume 3 kilometrojn norde de la distriktĉefurbo Vevey. La komunumo konsistas el la vilaĝo Jongny kun la kvartaloj Cherpenaux, Macconex, La Perrette kaj La Tuilière[1]
La teritorio de la komunumo etendiĝas sur areo de 2,16 km², de kiuj 18,1% estas kovritaj de arbaro, 52,8% servas por agrikulturo kaj 28,7% por setlado. [2]
Najbaraj komunumoj |
La komunumo Jongny limas en nordo al Attalens (FR), en oriento kaj sudo al Corsier-sur-Vevey, kaj en okcidento al Chardonne.
Trafiko |
Tra Jongny pasas la kantona ĉefvojo n-ro 12 de Vevey al Friburgo. La plej proksima aŭtovojalveturejo situas 3 kilometrojn oriente de la komunumo ĉe la vojnodo inter la svisa aŭtovojo A9 kaj la svisa aŭtovojo A12.
Historio |
La unua dokumenta mencio de Jongny datiĝas el la jaro 1168 kiel Iaunie. Ĝis 1536 Jongny apartenis al la episkopo de Laŭzano. Sub berna regado ĝi estis parto de la Voktejo Laŭzano kaj parto de la Grandparoĥo Corsier. Post la Helveta Revolucio ĝi fariĝis aparta politika komunumo kaj estis atribuita al la Distrikto Vevey, kun kiu ĝi ĝis 1803 apartenis al la Kantono Lemano kaj poste fariĝis parto de la tiam fondita Kantono Vaŭdo.[3]
Notoj kaj referencoj |
↑ Fonto: Reta mapo 1:20000 de Swisstopo
↑ Fonto: Komunumdatumoj de la retejo de la Svisa Federacia Oficejo pri Statistiko, retejo konsultita la 5-an de novembro 2011
↑ Fonto: Elisabeth Salvi: Jongny en Historia Leksikono de Svislando (2008-01-30)
Eksteraj ligiloj |
Oficiala retejo de la komunumo Jongny
Vidu ankaŭ en la Vikimedia Komunejo la kategorion Jongny – (Kolekto de bildoj kaj plurmediaj dosieroj)
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
