Luzono
Multi tool use
Mapo de Filipinoj kun Luzono norde
Luzono estas la nomo de la plej granda kaj plej grava, tiom politike kiom ekonomie, insulo de Filipinoj kaj unu el la tri grandaj grupoj de insuloj de la lando, dum la aliaj du estas Bisajoj kaj Mindanao. Kiel grupo de insuloj inkludas la propra insulo de Luzono, Batanes kaj Babujano norde, la insuloj de Katanduanes, Marinduke, Masbate, Romblono kaj Mindoro sude. La insuloj de Palavano, kiu historie apartenis al la regiono de Luzono, estis transpasata al la Regiono VI Okcidentaj Bisajoj) en 2005.[1]
Luzono havas areon de 104.688 km², pro kio ĝi estas la 15a plej granda insulo en la mondo. En ĝi estas kaj la landa ĉefurbo, Manilo, kaj la plej loĝata urbo, Kezonurbo, dum alia tre loĝata urbo estas Baguio. Ĝi enhavas 39.500.000 loĝantojn kaj pro tio estas la kvina insulo plej loĝata de la planedo. Temas pri montara insulo. Okcidente troviĝas la Sudĉina Maro, oriente la Filipina Maro kaj norde la Luzona Markolo.
La plej parto de la insulo estas preskaŭ rektangula krom sudoriente la duoninsulo de Bikolo. Norde de la insulo troviĝas la plej granda montoĉeno de la lando, la Cordillera Central; la monto Pulago troviĝas en ĝi kaj altas 2.923 metrojn. Oriente de la Cordillera Central troviĝas la Valo de Kagajano produktita de la rivero Kagajano, la plej granda rivero de Filipinoj. Oriente de la valo troviĝas la Sierra Madre, unu el la plej longaj montoĉenoj de la lando.
Biogeografie la insulo apartenas al la sundalanda-filipina ekoprovinco de la orientalisa ekozono, laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso (WWF). La insulo entenas, inter aliaj ekoregionoj, la luzonajn tropikajn pinarojn.
Vidu ankaŭ |
- Luzono en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kategorio Luzono en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Notoj |
 |
Portalo pri Geografio |
↑ Zaide, Sonia M., The Philippines, a Unique Nation, paĝo 50
SacWZ rxXO 2,k3IUW4ATM82Q2LlsOBxZ91c,S5zvE 17nnjaZNc,Q 0H
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
