Norda brilo
Norda brilo (respektive suda brilo, latine: Aurora borealis, resp. Aurora australis), ankaŭ nomata polusa lumo, estas vualeca brilado sur la nokta ĉielo en ambaŭ polusaj regionoj.
Ĝi ekestas, kie partikloj de la suna vento povas - ne ŝirmitaj de la tera magnetkampo - eniri la teran atmosferon kaj kolizii tie kun partikloj.
Enhavo
1 Historio
2 Rakonto de atestinto
3 Vidu ankaŭ
4 Eksteraj ligiloj
Historio |
La fenomeno de norda brilo konitas de ĉiam, sed nur en la 17-a jarcento oni komencis studi ĝin science. En jaro 1621, franca sciencisto kaj filozofo Gassendi priskribas tiun fenomenon, kiu, kvankam maloftege, povas observiĝi ĝis latitudo de Provenco; En la 18-a jarcento la angla Halley ekkomprenas ke la tera magnetkampo rolas en ties estiĝo; Cavendish, en 1768, sukcesas pritaksi je kia alteco disvolviĝas la fenomeno.
Rakonto de atestinto |
|
Vidu ankaŭ |
- Zonoj de Van Allen
- Norda magnetpoluso
Eksteraj ligiloj |
- Fotoj de Thomas ULICH (angle)
- Aurora Borealis, Northern Lights Pictures (Fotoj) (angle)