Pritzker-premio
Multi tool use
La Pritzker-premio estis kreita en 1979 de Jay A. Pritzker (posedanto interalie de la hotelĉeno Hyatt) kaj aljuĝata ĉiujare. Ĝi estas la plej grava kaj respektata premio pri arkitekturo en la mondo (ĝia reputacio estas kompareble nur al tiu de Nobel-premio).
Listo de la premiitoj:
1979 Philip Johnson (Usono)
1980 Luis Barragan (Meksiko)
1981 James Stirling (Britio)
1982 Kevin Roche (Usono)
1983 Ieoh Ming Pei (Usono)
1984 Richard Meier (Usono)
1985 Hans Hollein (Aŭstrio)
1986 Gottfried Boehm (Germanio)
1987 Kenzo Tange (Japanio)
1988 Gordon Bunshaft (Usono) kaj Oscar Niemeyer (Brazilo)
1989 Frank Gehry (Usono)
1990 Aldo Rossi (Italio)
1991 Robert Venturi (Usono)
1992 Álvaro Siza Vieira (Portugalio)
1993 Fumihiko Maki (Japanio)
1994 Christian de Portzamparc (Francio)
1995 Tadao Ando (Japanio)
1996 Rafael Moneo (Hispanio)
1997 Sverre Fehn (Norvegio)
1998 Renzo Piano (Italio)
1999 Sir Norman Foster (Britio)
2000 Rem Koolhaas (Nederlando)
2001 Jacques Herzog and Pierre de Meuron (Svisio)
2002 Glenn Murcutt (Aŭstralio)
2003 Jørn Utzon (Danio)
2004 Zaha Hadid (Irako kaj Britio)
2005 Thom Mayne (Usono)
2006 Paulo Mendes da Rocha (Brazilo)
2007 Richard Rogers (Britio)
2008 Jean Nouvel (Francio)
2009 Peter Zumthor (Svisio)
2010 Kazuyo Sejima kaj Ryūe Nishizawa – SANAA (Japanio)
2011 Eduardo Souto de Moura (Portugalio)
2012 Wang Ŝu (Ĉinio)
2013 Toyo Ito (Japanio)
2014 Shigeru Ban (Japanio)
2015 Otto Frei (Germanio)
2016 Alejandro Aravena (Ĉilio)
2017 RCR Arquitectes (Rafael Aranda, Carme Pigem kaj Ramón Vilalta) (Hispanio)
2018 Balkrishna Doshi (Barato)
Eksteraj ligiloj |
- Oficiala retejo de Pritzker-premio
Kategorio Pritzker-premio en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
9qTrB7Z9e,uS4Vi,vL96UsXnJs y4db,a,jWZBc1d96IVUU3D1,37tTz
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
