Salioj

Multi tool use
La salioj, germane Salier, estis orientfranka nobela dinastio ene de la Sankta Romia Imperio de la 10-a ĝis la 12-a jarcento. Ilia devenregiono estis la apudrejnaj regionoj Speyergau, Wormsgau kaj Nahegau. Pli malfrue ili estis parte dukoj de Loreno kaj Frankonio. De 1027 ĝis 1125 el la gento venis la romi-germana imperiestro. Ne intermiksu la genton kun la salfrankoj de la 3-a ĝis 4-a jarcento, germane Salier aŭ Salfranken, kiuj estis parto de la frankoj kaj setlis ĉe la malsupra Rejno ĝis la hodiaŭa Salland en Nederlando.
Supozeble la nomo venas de la merovida reĝo Kloviso la 1-a, kiu enkondukis la leĝaron kun la nomo Lex Salica (en esperanto: “salfranka leĝo” aŭ “salia leĝo”). salicus baldaŭ staris por la tuta franka popolo. En la malfrua mezepoko la esprimo „salia“ estas ĝenerale akceptita por la dinastio. Poste „salia“ nur staras por Konrado la 2-a kaj liaj idoj. [1]
Eksteraj ligiloj |
- Historisches Museum der Pfalz Speyer - Die Salier – Macht im Wandel 10. April bis 30. Oktober 2011
Literaturo |
Egon Boshof: Die Salier. Kohlhammer Verlag, 5., aktualisierte Aufl., Stuttgart 2008, ISBN 3-17-020183-2.
Martin Clauss: Die Salier. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2011, ISBN 978-3-534-24482-9.
Louis Grodecki: Die Zeit der Ottonen und Salier. (La siècle de l’an mil). Verlag C. H. Beck, München 1973, ISBN 3-406-03020-3.
Johannes Laudage: Die Salier. Das erste deutsche Königshaus. München 2006, ISBN 3-406-53597-6. (Knappe Einführung)
Stefan Weinfurter: Das Jahrhundert der Salier 1024–1125. Kaiser oder Papst?. Ostfildern 2004.
- Stefan Weinfurter: Herrschaft und Reich der Salier. Grundlinien einer Umbruchzeit. Sigmaringen 1991.
- Stefan Weinfurter: Die Salier und das Reich. Ausstellungskatalog 1. Band, Sigmaringen 1991.
Referencoj |
↑
Nina Kühnle: Konrad II. (1024-1039) - Auftakt einer Dynastie. En: Historisches Museum der Pfalz Speyer (eld.): Die Salier. Macht im Wandel. 2011, p. 12.
JgyJCRejivhiv1h,SjIwAka9Hj7RD0BhP,Y3kuA4hgtOkGlMT5xu9DG79D91O2 M3Pu4q3pQtPOLOn,ILsMIIP7,DX iTzfa,zd5,47
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...