Ŝakjoj
Multi tool use
Budho Gotamo, nomita Ŝakjamuni, "saĝulo de la ŝakjoj", la plej fama ŝakjo. Sidanta bronza statuo el Tibeto de la 11-a jarcento.
Ŝakjoj estas la nomo de la anoj de la klano Ŝakjo (en Sanskrito, Śākya (शाक्य); en Palio, Sākya) —membroj de la varno de la kŝatrijoj kaj de la Suna Dinastio—, kiu regis la sendependan respublikan ŝtaton Ŝakjujo (Śākya Gaṇarājya) en antikva Hindujo, inter nuna norda Barato (Utar-Pradeŝo) kaj suda Nepalo, dum la veda periodo (ĉ. 1500–500 a.K.). Ties ĉefurbo estis Kapilavastuo, kiu probable troviĝis aŭ en Tilaŭrakoto, Nepalo, aŭ en Pipravo, Barato.[1][2][3]
La plej fama membro de la klano Ŝakjo estas Sidarto Gotamo (ĉ. 5-a jarcento a.K), kiu poste iĝis konata kiel „la Budho“ aŭ „budho Gotamo“, sur kies instruoj fondiĝis budhismo. Li naskiĝis kiel kronprinco de hindreĝo Ŝudodano Gotamo, unu el la membroj de la reganta asambleo de la ŝtato Ŝakjujo. Ŝadodano iĝis elektita reganto de la Ŝakja Respubliko, sed tial ke budho Gotamo iĝis asketo kaj budho, abdikante sian postenon, Rahulo, la filo de budho Gotamo, sekvis la idaron.
Etimologio |
Ŝakjo venas de Śākya, vorto en Sanskrito, kiu signifas "tiu, kiu kapablas". Ankaŭ, laŭ la hipotezo de van Geel k.a. (2004), ĝi ankaŭ povas signifi "tiu, kiu devenas de la skitoj".[4]
Referencoj |
↑
K.M. Srivastava. (1980) Archaeological Excavations at Priprahwa and Ganwaria and the Identification of Kapilavastu, 1‑a eldono 3, p. 108.
↑
Swoyambhu D. Tuladhar. (Novembro 2002) The Ancient City of Kapilvastu - Revisited, 151‑a eldono.
↑
John C. Huntington. (1986) Sowing the Seeds of the Lotus Septembro 1986, p. 54–56.
↑
van Geel, Bokovenko, Burova, Chugonov, Dergachev, Dirksen, Kulkova, Nagler, Parzinger, van der Plicht, Vasiliev, Zaitseva. (decembro 1735 - 1742 2004) Climate change and the expansion of the Scythian culture after 850 BC: a hypothesis (pdf), ‑a eldono 31. doi:10.1016/j.jas.2004.05.004.
Eksteraj ligiloj |
 |
Portalo pri budhismo |
zn7qwvGPK4,ASpBm,NxatZ,Uhb4JWgKvd1OxjepBN V
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
