Partizánska Ľupča (hungare Németlipcse germane Deutschliptsch) estas vilaĝo en Slovakio, en Regiono Žilina, en Distrikto Liptovský Mikuláš. La historia slovaka nomo estis Nemecká Ľupča. La hungara német kaj la slovaka nemecka signifas germana.
Enhavo
1Situo
2Historio
3Vidindaĵoj
4Ĝemelkomunumo
Situo |
Partizánska Ľupča situas en valo de rojo, laŭ ĉefvojo Ružomberok-Liptovský Mikuláš. La lasta troviĝas 15 km. Rivero Váh kaj ĉi tiea fervojo estas ne tro malproksime.
Historio |
La komunumo estis loĝata dum la bronzepoko. La unua mencio skribe okazis en 1252. Saksoj fondis la vilaĝon en la 13-a jarcento, kiuj komencis esplori ercojn en la apudaj montoj. Oni minis ĉefe feron, la oro rapide elĉerpiĝis. La setlejo ricevis en 1270 privilegiojn (libera elekto de juĝisto, permeso pri fiŝkaptado, foiro, minado, komercado sen dogano) de Stefano la 5-a. Ĝis la 16-a jarcento ĝi iĝis impona urbo de la departemento kaj departementejo ĝis 1677. La loĝantaro okupiĝis pri komercado kaj manfaradoj, precipe pri drapo. Poste la urbo malgraviĝis, ĉar ne havis industrion. En la 19-a jarcento la urbeto havis hospitalon, la loĝantoj estis precipe slovakoj. En 1910 en la urbeto loĝis 2176 da loĝantoj (plejparte slovakoj). Ĝis 1919 ĝi apartenis al Hungario, al Liptó, al distrikto de Németlipcse, kies distriktejo estis. Omaĝe al Slovaka Nacia Ribelo en 1944 Nemecká Ľupča ŝanĝis sian nomon al Partizánska Ľupča post 1 jaro. En 2001 loĝis en la vilaĝo 1285 da homoj (1265 slovakoj).
Vidindaĵoj |
mezepoka katolika preĝejo omaĝe al Sankta Mateo, la altaro pretiĝis en 1495, iom poste la preĝejo pligrandiĝis en stilo renesanco, en la 16-a jarcento ĝi ricevis defendan muron
tombeja preĝejo omaĝe al 7-dolora Dipatrino de 1263, en la 19-a jarcento barokiĝis
novklasikisma luterana templo de 1887
katolika paroĥo el la 17-a jarcento
nobeldomo el la 17-a j.c.
gastejo el la 17-a j.c.
renesancaj loĝdomoj el la 14-a jarcento
Ĝemelkomunumo |
Slovenská Ľupča, Slovakio
Panoramo de la vintra Liptov kun Partizánska Ľupča
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...