Lanterno estas la kombino de lumfonto kaj protekto de ĝi kontraŭ vento aŭ pluvo. Esperantlingvaj vortaroj kiel PIV aŭ Reta vortaro klarigas ĝin "speco de skatolo kun travidaj flankoj, en kiun oni metas kandelon aŭ alian lumilon, por ĝin ŝirmi kontraŭ vento"[1].
Laŭ Francisko Azorín Lanterno estas Skatolo kun tralumeblaj partoj en kiiu oni metas lumigilon. Prisma surtegmanta konstruaĵo kun ampleksaj aperturoj por faciligi la sunlumigon internan.[2] Li indikas etimologion el la greka lampter kaj de tie la latina lanterna.</ref>
Enhavo
1Tipoj
2Historio
3Notoj
4Vidu ankaŭ
Tipoj |
Aparte pri la lumigo de vojoj aŭ aliaj publikaj lokoj gravas lanternoj fiksitaj sur fostoj. Sur grandaj velŝipoj de la antikvaj kulturoj ĝis la 18-a jarcento, la lanternoj kutime situis ĉe la plej malantaŭa ŝipa parto, la pobo.
lanterno sur kanalo en Venecio, Italio
Specifa formo de lanterno, malgranda kaj ne-portebla, kun fajra lumilo (kandelo aŭ olelampeto, ne elektra lumo) kaj ofte kun eksteraĵo papera kiu ne tolerus tro fortan venton ĉar ĝi mem povus ekbruli, estas lampiono.
Historio |
Jam uzitaj en la antikvaj kulturoj ekzemple de egiptoj, helenoj, fenicianoj kaj romianoj, lanternoj disvastiĝis al pli diversaj vivsituacioj en la frua mezepoko: Lumilo, plej ofte kandelo, malpli ofte olea lampeto, metiĝis en metalan kadron, kies flankaj partoj konsistis el platoj de lumtralasema kerato, vitro, kristalo, pergameno aŭ papiruso. La lanternoj pendis en ĉambroj kaj salonoj, estis portataj dum nokta vojado kaj dum nokta gardostaro de soldatoj, kaj estis signaliloj sur ŝipoj. Anktaŭ ekzistis nur metalaj lanternoj kun multaj truetoj en plej ofte cilindra lada eksteraĵo - la truetoj permesis eniron de aero kaj eliron de lumo, sed tamen signifis protekton kontraŭ vento aŭ pluvo. Pendantaj lanternoj el forĝata metalo en la eŭropaj ŝtatoj de la 16-a jarcento pli kaj pli fariĝis artaj objektoj.
Notoj |
↑ PIV, 1970, paĝo 616
↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 126.
Kategorio Lanterno en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
