Röthenbach en Emmevalo estis ĝis la 31- de decembro 2009 komunumo en la distrikto Signau kaj ek de la 1-a de januaro 2010 de la administra distrikto Emme-Valo en Kantono Berno, Svislando. Ĝi havis 1288 loĝantojn je la 31-a de decembro 2007.
Enhavo
1Geografio
2Najbaraj komunumoj
3Trafiko
4Vidindaĵoj
5Komunuma partnereco
6Vidu ankaŭ
7Historio
8Eksteraj ligiloj
Geografio |
Röthenbach situas en okcidenta flankvalo de Emme-Valo ĉe la bordo de la rivereto Röthenbach, kiu donis al la komunumo sian nomon.
Najbaraj komunumoj |
La komunumo limas en nordo al Bowil kaj Signau, en oriento al Eggiwil, en sudoreinto al Schangnau kaj Eriz, en sudo al Oberlangenegg kaj Wachseldorn, en okcidento al Buchholterberg kaj Linden.
Trafiko |
Röthenbach situas flanke de la gravaj trafikvojoj. La komunumo estas per poŝtaŭtolinio konektita kun Signau.
Vidindaĵoj |
Preĝejo Würzbrunnen
Belvidturo Chuderhüsiturm
En Röthenbach troviĝas la ligna belvidturo Chuderhüsiturm, kaj la preĝejo Würzbrunnen, kiu situanta sur monteto estas ŝatata loko geedziĝoj. La preĝejo aĝas pli ol mil jarojn kaj famiĝis pro la filmoj pri Jeremias Gotthelf de la svisa reĝisoro Franz Schnyder.
Komunuma partnereco |
Röthenbach en Emme-Valo havas komunuman partnerecon kun la germana komunumo Röthenbach (Algovio).
Vidu ankaŭ |
Aliaj lokoj kun la nomo Röthenbach.
Historio |
La unua skriba mencio de Röthenbach troveblas en dekreto de Papo Eŭgeno la 3-a de la 27-a de majo 1148 kiel Rochebac.
Laŭ dokumento verkita en la jaro 1357 la suvereneco pri Röthenbach apartenis en mezepoko al prioro, al kiu la la vilaĝanoj devis tributi.
Kiam en la jaro 1399 Berno akiris la baronejon Signau, ankaŭ Röthenbach fariĝis berna posedaĵo.
Dum la Kamparana Milito de la jaro 1653 la heroldo Hans Rüegsegger de Röthenbach estis unu el la gvidantoj de la ribeloj. En julio 1653 li estis post la malvenko de la kamparanoj en Berno mortkondamnita kaj senkapigita.
Kategorio Röthenbach en Emme-Valo en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Eksteraj ligiloj |
Oficiala retejo de la komunumo Röthenbach en Emme-Valo
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
