La Nov-Zelanda Esperanto Asocio (NZEA; angle: New Zealand Esperanto Association, Incorporated; maorie: Te Rōpū o Aotearoa mō te Reo o te Ao) estas la landa Esperanto-asocio de Nov-Zelando. NZEA estas korporaciigita organizo en Nov-Zelando. NZEA estas aliĝinta al Universala Esperanto-Asocio.
La retejo de la Asocio (sube) enhavas multan informon pri la Asocio, kaj pri ĝia agado.
La Nov-Zelanda Esperanto-Asocio ĝenerale aranĝas ĉiujaran kongreson de Esperanto dum tri aŭ kvar tagoj. Ĝiaj kongresoj kutime okazas en januaro aŭ februaro kaj eksterlandanoj estas bonvenaj partopreni.
Proksimume ĉiun kvaran jaron NZEA kongresas kun la Aŭstralia Esperanto-Asocio. Ekzemple en januaro 2008 okazis tre sukcesa naŭtaga Oceania Kongreso en Auckland kun multaj esperantistoj el Aŭstralio kaj el aliaj landoj.
Klasoj okazis por komencantoj, progresantoj kaj fluaj parolantoj de la lingvo. Sesioj okazas pri la lingvo Esperanto, distrado, jarkunsidoj ktp.
Enhavo
1Organo
2Historio
3Estraro
4Eksteraj ligiloj
Organo |
La oficiala organo de la Nov-Zelanda Esperanto-Asocio estas Esperanto sub la Suda Kruco. Ĝi estas kunorgano kun la Aŭstralia Esperanto-Asocio.
Ĝi ankaŭ sendas al membroj novaĵleteron Arĝenta Filiko. Ĝi celas precipe informi membrojn pri kongresaj aranĝoj.
Historio |
NZEA fondiĝis en Auckland je 1910-02-01. La unua Prezidanto de NZEA estis s-ro George Aldridge de Auckland. Dr L L Zamenhof konsentis esti Honora Prezidanto. La tiama Ĉefministro de Nov-Zelando, Sir Joseph Ward, kaj parlamentano George Fowler fariĝis patronoj de la Asocio.
Dum la Unua Mondmilito la Asocio ĉesis funkcii. Oni revivigis ĝin en 1928 sub nova Prezidanto S-ro Cyril John Adcock.
En 1983 la Ministrejo pri Impostoj agnoskis la Asocion karitata organizo.
Estraro |
La nuna estraro estas[1]:
Prezidanto: Bradley McDonald
Vicprezidanto: Ivan Pivac
Sekretario-kasisto: David Ryan
Komitatanoj: Erin McGifford, Chris Krageloh, David Dewar
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
