Glikolata acido
Glikolata acido | |||
Plata kemia strukturo de la Glikolata acido | |||
Tridimensia strukturo de la Glikolata acido | |||
Oficina rosmareno, planto kiu enhavas glikolatan acidon. | |||
Alternativa(j) nomo(j) | |||
| |||
Kemia formulo | C2H4O3 | ||
CAS-numero-kodo | 79-14-1 | ||
ChemSpider kodo | 737 | ||
PubChem-kodo | 757 | ||
Merck Index | 15,4534 | ||
Fizikaj proprecoj | |||
Aspekto | senkolora, senodora, higroskopa kaj kristaleca solido | ||
Molmaso | 76.05 g·mol-1 | ||
Denseco | 1.25 g cm−3 | ||
Fandpunkto | 75 °C | ||
Bolpunkto | 112 °C (malkomponiĝas) | ||
Refrakta indico | n76120{displaystyle n_{761}^{20}} 1,4240 | ||
Ekflama temperaturo | 129 °C | ||
Memsparka temperaturo | xx °C | ||
Acideco (pKa) | 3.83 | ||
Solvebleco | Akvo:
| ||
Mortiga dozo (LD50) | 1950 mg/kg (buŝe) | ||
Sekurecaj Indikoj | |||
Risko | R20 R22 R34 | ||
Sekureco | S23 S26 S36/37/39 S45 | ||
Pridanĝeraj indikoj | |||
Danĝero
| |||
GHS etikedigo de kemiaĵoj[1] | |||
GHS Damaĝo-piktogramo | |||
GHS Signalvorto | Damaĝo | ||
GHS Deklaroj pri damaĝoj | H302, H332, H314 | ||
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P260, P261, P280, P303+361+353, P305+351+338, P301+330+331, P304+340, P405, P501 | ||
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa) |
Glikolata acido estas la plej strukture eta α-hidrokso-acido, senkolora, senodoroa kaj higroskopa substanco alte solvebla en akvo kaj tre uzata en pluraj haŭto-prizorgaj produktoj.
Glikolata acido trovatas en sukerkanplantaro kaj en la planto konata kiel Rosmarinus officinalis. La saloj aŭ esteroj de la glikolata acido nomatas glikolatoj.
Enhavo
1 Historio
2 Sintezoj
2.1 Sintezo 1
2.2 Sintezo 2
3 Uzoj
4 Literaturo
5 Vidu ankaŭ
6 Referencoj
Historio |
La vorto glikolata acido estis unue kojnita en 1848 de la franca kemiisto Auguste Laurent (1807–1853), kiu tiam proponis ke la aminoacido glicino -- kiu tiam estis konata kiel glicocolle -- eble estus la amino de hipoteza acido, kiun li nomis glikolata acido aŭ acide glycolique.[2]
Tamen, glikolata acido estis unue preparata en 1851 de la germana kemiisto Adolph Strecker (1822–1871) kaj rusa kemiisto Nikolay Nikolaeviĉ Sokolov (1826-1877). Ili preparis ĝin per traktado de la hipurata acido, nitrata acido kaj nitrogena duoksido kiuj estigos esteron de la benzoata kaj glikolata acidoj, kiujn ili nomis benzoglikolata acido (aŭ benzoil-glikolata acido). Ili plurtage bolis la esteron kun diluita sulfata acido, kaj tiam ili ekhavis benzoatan acidon kaj glikolatan acidon.
Sintezoj |
Sintezo 1 |
- Glikolatan acidon eblas prepari per interagado de formaldehido, kalia cianido kaj akvo sekvata per hidrogenigo de la kalia glikolato en acida medio:
Sintezo 2 |
- Malnovaj solvaĵoj de natria jodacetato reakcias kun akvo por estigi glikolatan acidon:
I−CH2−COO−Nanatriajodacetato+H2O⟶OHCH2COOHglikolataacido+NaI{displaystyle mathrm {{underset {natria;jodacetato}{I-CH_{2}-COO-Na}}+H_{2}Olongrightarrow {underset {glikolata;acido}{OHCH_{2}COOH}}+NaI} }
Uzoj |
Glikolata acido uzatas en pluraj fakoj:
- En organika kemio
- En industrio - ekipaĵo-purigo
- En metalprocezadoj - ĉefe acidogravurado
- En la leda industrio
- En olea kaj gasa industrio
- En la ekonomiaj aktivecoj - aparte en purigo de produktoj
- En farmacio - en kosmetikaĵoj kiel keratinorompa agento por haŭto-senŝeligo aŭ en traktado de hiperkeratinozo
- Kiel natura senŝeligaĵo per purigo de la sebacaj duktoj el aknoj, permesanto la aliron de aliaj aktivaj substancoj en la haŭton.
- En la produktado de reabsorbeblaj suturaĵoj por kirurgiaj operacioj.
Literaturo |
- Skinstore.com
- Leaf.tv
- Chemical Book
- Chemicalland21
Glycolic Acid Peels, Ronald Moy, Debra Luftman, Lenore S. Kakita
Growing Younger: Breakthrough Age-defying Secrets for Women, Bridget Doherty, Julia VanTine
Cosmetic Dermatology, Cheryl M. Burgess
Vidu ankaŭ |
- Natria glikolato
- Amonia glikolato
- Tioglikolata acido
- Natria tioglikolato
- Metakroleino
- Amonia tioglikolato
- Glutamata acido
- Aminoacidoj
- Acetata acido
- Glioksilata acido
- Glikolata aldehido
- Salikata acido
- Natria jodacetato
Referencoj |
↑ ThermoFischer Scientific
↑ The Development of Chemistry, 1789-1914: Chemical method, Auguste Laurent