Julian Budden

Multi tool use
Julian Budden
|
|
Personaj informoj
|
Naskiĝo
|
9-an de aprilo 1924 (1924-04-09) en Hoylake
|
Morto
|
28-an de februaro 2007 (2007-02-28) (82-jara) en Florenco
|
Ŝtataneco
|
Unuiĝinta Reĝlando
|
Alma mater
|
Stowe School • Reĝina Kolegio
|
Profesio
|
muzikologo, muzikkritikisto, komponisto
|
Lingvoj
|
angla lingvo
|
v • d • r
|

|
|
Julian Medforth Budden, BA, BMus (9a de aprilo 1924, Hoylake, Anglio – 28a de februaro 2007, Florenco, Italio) estis brita operfakulo, radioproduktoro kaj elsendisto. Li estis partikulare konata pro sia trivolumena verko pri la operoj de Giuseppe Verdi (publikigita respektive en 1973, 1978, & 1981), unuvoluma biografio en 1982 kaj unuvoluma verko pri Giacomo Puccini kaj liaj operoj en 2002. Li estis ankaŭ aŭtoro de nombraj kontribuoj en la Grove Dictionary of Music and Musicians.
Publikaĵoj |
The Operas of Verdi, Volume 1 (3a eldono), New York: Oxford University Press, 1983 ISBN 0-19-816261-8
The Operas of Verdi, Volume 2 (3a eldono), New York: Oxford University Press, 1983 ISBN 0-19-816262-6
The Operas of Verdi, Volume 3 (3a eldono), New York: Oxford University Press, 1983 ISBN 0-19-816263-4
The New Grove Masters of Italian Opera (kun aliaj), New York, W.W. Norton, 1981 ISBN 0-333-35383-8
Verdi (Master Musicians Series), New York, Weidenfeld & Nicolson, 1986 ISBN 0-460-02472-8; Oxford: Oxford University Press, 1992 ISBN 0-460-86111-5
Encounters with Verdi (kun Marcello Conati kaj Richard Stokes), Cornell University Press, 1997 ISBN 0-8014-9430-3
Puccini: His Life and Works, New York: Oxford University Press, 2002. (4 Editions) ISBN 0-19-816468-8
Referencoj |
Notoj
Eksteraj ligiloj |
- Amis, John, "Obituary: "Julian Budden: Masterful Guide to Opera's Magic", The Guardian (Londono), 7a de Marto 2007. Konsultita la 3an de Aprilo 2007
iQRzaIjJlw0nAZaBBK Lnx fiHo17P8Nsm,Kczk9IP5m2
Popular posts from this blog
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...