Prediko
Prediko estas literatura ĝenro, parolado per kiu oni komunikas al publiko verojn religiajn aŭ insistado en rekomendado de tio, kion oni kredas vera kaj bona. En Katolika Eklezio ĝis 1970 dirata de predikejo.
Predikisto kutime identigas personon kiu predikas aŭ faras predikojn aŭ homiliojn de religiaj temoj plej ofte al asembleo de personoj. Malplej oftaj estas predikistoj kiuj predikas surstrate, aŭ tiuj kies mesaĝo ne necese estas religia, sed kiuj predikas komponantojn kiaj el morala aŭ socia aŭ sociala vidpunktoj aŭ filozofio.
Enhavo
1 En Islamo
2 Konataj predikistoj
3 Proverboj pri predikado
4 Literaturo
5 Referencoj
6 Vidu ankaŭ
7 Eksteraj ligiloj
En Islamo |
La Ĥutba aŭ Ĥutbah (en araba: خطبة khuṭbah, turke hutbe) estas araba vorto kiu utilas kiel la unuaranga formala okazo por publika predikado en la tradicio de Islamo.
Konataj predikistoj |
- Tertuliano
- Johano Krizostomo
- Aŭgusteno de Hipono
- Gregorio de Nazianco
- Domingo de Guzmán
- Francisko el Asizo
- Marteno Lutero
- Johano Kalvino
- John Donne
- Jacques-Bénigne Bossuet
- John Wesley
- Billy Graham
- Piotr Skarga
- Antonio de Padovo
Proverboj pri predikado |
Ekzistas pluraj proverboj pri prediko en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili[1]:
„ Eĉ kontraŭ pastra prediko troviĝas kritiko. ”
„ Fari al iu predikon pri moroj. ”
„ Li komprenas predikon, kiel bovo muzikon. ”
Literaturo |
- Willimon, William H. and Richard Lischer, eds. Concise Encyclopedia of Preaching. Louisville, Kentucky: Westminster John Knox Press, 1995. ISBN 0-664-21942-X
Referencoj |
↑ [1]
Vidu ankaŭ |
- Surmonta Parolado
- Kerigmo
- Midraŝo
- teologio
- moralo
Eksteraj ligiloj |
Sermon Encyclopædia Britannica. 24 (11th ed.). 1911
