Radošina, hungare Radosna [radoŝna] estas vilaĝo en Slovakio, en Regiono Nitra, en Distrikto Topoľčany. Ankaŭ proksima vilaĝeto apartenas al la municipo.
Radošina situas sur mildaj deklivoj, laŭ rojo, laŭ flankovojoj, fine de fervojo el Nitra. Piešťany troviĝas 11, Topoľčany 21 km-ojn.
Historio |
La loko estis loĝata jam dum la paleolitiko, neolitiko kaj ferepoko. La nomo aperis unue en 1249, la vilaĝo mem menciiĝis en 1280 en formo "Radissna". Ĝis la 14-a jarcento la bienoj apartenis al episkopejo de Nyitra. Ekde la 16-a jarcento la vilaĝo ricevis la titolon kampurbo, rajton pri bazarado ekde 1697. En 1605 incendio okazis. En 1828 vivis tie 733 homoj en 104 domoj. En 1835 incendio, en 1866 ĥolero okazis. En 1910 loĝis en Radosna 1353 homoj, (plejparte slovakoj). Ĝis Traktato de Trianon la vilaĝo apartenis al Hungara reĝlando, al Nyitra (reĝa departemento), al distrikto de Nagytapolcsány, poste al Ĉeĥoslovakio, inter 1938-1944 kaj ekde 1993 al Slovakio. En 2001 loĝis en Radošina 2003 homoj, (1979 slovakoj, 10 ciganoj, 8 ĉeĥoj, 2 hungaroj kaj aliaj).
Vidindaĵoj |
romkatolika preĝejo de 1644, en 1755 barokiĝis
paroĥo de 1783, poste dufoje trakonstruiĝis
kapelo omaĝe al Sankta Kruco de 1636, en la 18-a jarcento barokiĝis
klasikisma kapelo omaĝe al Dipatrino (Virga Maria) el la 19-a jarcento
renesanca episkopa kastelo el la 16-a jarcento, en 1715 trakonstruiĝis, en 1795 kaj 1896 renoviĝis, dum la socialismo lernejo funkciis en la kastelo
Eksteraj ligiloj |
Radošina sur mapo de Slovakio
v•d•r
Municipoj de Regiono Nitra
Distrikto Komárno
Urboj
Hurbanovo • Kolárovo • Komárno
Municipoj
Bajč • Bátorove Kosihy • Bodza • Bodzianske Lúky • Brestovec • Búč • Čalovec • Číčov • Dedina Mládeže • Dulovce • Holiare • Chotín • Imeľ • Iža • Kameničná • Klížska Nemá • Kravany nad Dunajom • Lipové • Marcelová • Martovce • Moča • Modrany • Mudroňovo • Nesvady • Okoličná na Ostrove • Patince • Pribeta • Radvaň nad Dunajom • Sokolce • Svätý Peter • Šrobárová • Tôň • Trávnik • Veľké Kosihy • Virt • Vrbová nad Váhom • Zemianska Olča • Zlatná na Ostrove
.everyoneloves__top-leaderboard:empty,.everyoneloves__mid-leaderboard:empty,.everyoneloves__bot-mid-leaderboard:empty{ margin-bottom:0;
}
4
I'm referring to Picard, Riker, Data, Worf, Geordi, Dr. Crusher, Wesley Crusher, Chief O'Brien and family, Deanna Troi, Guinan. I know Picard and Worf show up on DS9, though I haven't seen it myself. I'm curious what happened to the characters after that last episode of TNG?
star-trek star-trek-tng
share | improve this question
edited 10 hours ago
Ham Sandwich
6,051 2 25 75
...
Flugkoridoroj dum la blokado de Berlino La Berlina aerponto estas la provizigo de okcidenta Berlino per aviadiloj fare de la aliancanoj inter la 23-a de junio 1948 kaj la 12-a de majo 1949 dum la blokado de Berlino fare de la sovetia armeo. Enhavo 1 Historio 1.1 La aerkoridoroj 1.2 Unuaj flugoj 1.3 Plibonigo de la aerponto 1.4 Fino de la aerponto 1.5 Rozinbombiloj 1.6 Bilanco 2 Flughavenoj 2.1 Berlino 2.2 Okcidenta Germanio 3 Aviadiloj de la berlina aerponto 4 15-a datreveno de la aerponto 5 Bibliografio 6 Referencoj 7 Eksteraj ligiloj Historio | General Lucius D. Clay, militguberniestro de la usona okupadzono Jam antaŭ la berlina aerponto estiĝis la malgranda aerponto . La estro de la sovetia militadministracio en Germanio, Vasili Daniloviĉ Sokolovski, ordonis la 1-an de aprilo 1948, kiel reago al la konferenco de Londono inter britoj, francoj kaj reprezentantoj de Benelukso pri aligo de Germa...
La berlina muro ĉe Bethaniendamm, 1986 La berlina muro aŭ simple la muro [1] , nomita ankaŭ "kontraŭfaŝisma remparo" en propaganda lingvo de la iama Germana Demokratia Respubliko, estis parto de la interngermana limo, kiu dividis de la 13-a de aŭgusto 1961 ĝis la 9-a de novembro 1989 okcidentan Berlinon de la orienta parto de la urbo kaj de la ĉirkaŭa tereno de la GDR. Ĝi estis unu el la plej famaj simboloj de la malvarma milito kaj de la disdivido de Germanio. Pli ol simpla muro, la berlina muro estis fakte tuta defendokonstruaĵo kun du muroj, ena malplena strio, rondirvojo, gardturoj kaj alarmsistemoj. Dum la provo transiri la severe garditan limon al okcidenta Berlino multaj homoj estis mortigitaj. La preciza nombro de viktimoj estas pridisputita kaj ne certa; la nombroj anoncataj varias inter 86 kaj 238 mortintoj. La malplifortiĝo de Sovetunio kaj la politiko de liberigo gvidita de Miĥail Gorbaĉov ebligis al la orientgermanoj faligi la 9-an de novembro 1989 l...
